Prioriteit
Maandagavond 29 maart jl. behandelde de gemeenteraad van Enschede de Fietsvisie. Een beleidsstuk waarin de tijd lijkt stil te hebben gestaan, al sinds de jaren zestig vechten steden tegen het dichtslibben van de stadscentra en geven daarbij de auto de schuld. En gelijk hebben ze, maar gelukkig is het gemakkelijker een weg af te sluiten, dan verkeer in goede banen te leiden. Daar moet je over nadenken.
De singels in de Enschede slibben dicht en er is niemand die zegt dat het wel meevalt. Iedereen papegaait iedereen na. Ik kom er bijna elke dag en zie alleen files op de singels als er een betonauto staat te lossen. Het aantal fietsdiefstallen is vorig jaar gedaald in Enschede. Maar dat mag je niet hardop zeggen, want je hoort hel en verdoemenis over fietsbeleid uit te spreken met als grote boosdoener de automobilist.
Het is geen fietsbeleid, het is anti-autobeleid. Die paar fietsdiefstallen die worden aangegeven bij de politie, waren verzekeringszaakjes; de eigenaars hadden een bewijs van aangifte nodig voor de verzekering. D-jeweetwel- 66 eiste een strengere aanpak van de plaag die de Textielstad teistert; nummer 1 op de misdaadtop tien, de fietsdiefstallen. De burgemeester zal thuis in de bibliotheek gesidderd hebben. Hij heeft veiligheidsbeleid in zijn portefeuille en andere prioriteiten benoemd. Huiselijk geweld, jeugdoverlast, drugcriminaliteit en veel meer zware onderwerpen. Hoe vervelend ook, maar daar valt fietsdiefstal bij in het niet. Zo’n man heeft het ook niet altijd even gemakkelijk met de nasleep van corona. Geen wonder dat hij thuis de raadsvergadering bekijkt. Dat kan Ben, de nestor van de raad en vervanger van de burgemeester als voorzitter bij raadsvergaderingen, best in zijn eentje af.
Zaterdag jl. was het feest in Myanmar; de dag van het leger. De Dag van de Strijdkrachten. Een jaarlijkse herinnering aan het verzet tegen de bezetting van Japan in de Tweede Wereldoorlog en een dag van militair vertoon. De opperbevelhebber beloofde aan de enige buitenlandse gast die op het feestje gekomen was, een Russische opperknuppel, democratische verkiezingen te zullen houden. Daar was de Rus blij mee, want daar heeft het leger al twee van verloren. Een derde kan er ook nog wel bij. Zelfs hun grootste vrienden de Chinezen waren niet bij de militaire parade. Maar ze hebben er wel een “feestdag” van gemaakt; totaal over één dag 114 doden met als afsluiting “vuurwerk”; luchtaanvallen! De Myanmarezen doopten de dag om tot de Dag van Schaamte. Volwassenen, kinderen, het maakte het leger niets uit. Mensen werden in de rug en in het hoofd geschoten.
Wat moet je aan met alle ellende in de wereld? Mijn prioriteit is eerst maar eens om vrijdag, op Goede Vrijdag, op mijn verjaardag, de eerste vaccinatie van twee in het MST te halen.
Jan Visser