James
Zoals u inmiddels weet is de familie uitgebreid met een jongetje. James heet het kereltje en het is de zoon van onze jongste dochter Pauline en schoonzoon Thomas. James is vernoemd naar de beide vaders. Ik ben er zeer trots op! Wij waren gedurende de zwangerschap zenuwachtiger dan de toekomstige vader en moeder.
Afgesproken was dat als alles volgens plan verliep, wij na de bevalling een telefoontje kregen, niet ervoor. Dit om te voorkomen dat wij op een gegeven moment als zombies door het huis zouden lopen, wachtend op het verlossende telefoontje. We wisten dat het een jongetje zou worden en gelukkig verliep alles voorspoedig, terwijl buiten de tweede coronagolf over Nederland denderde.
Die tegenstelling zit er nog in; binnen ligt een dot van een baby te slapen (huilen kan hij ook wel, hoor), terwijl buiten de touwtjes strakker worden aangetrokken. Veel strakker kan het volgens mij niet; dat pikt de gemiddelde Nederlander niet. Kijk maar naar de trouwerij van Grapperhaus. We pikken veel, maar niet alles. Maar we willen geen norm van anderhalve meter, we willen een norm tot het einde van de wereld. Zo’n kleintje drukt je met de neus op de feiten, die echt tellen in het leven. Je ziet het pasgeboren kind en je staat te trillen van emotie. Want aan de éne kantis dat jochie zo sterk en aan de andere kant zo breekbaar. Zo zijn baby’s niet ontvankelijk voor het virus, zeggen ze, maar ouderen wel. En dan woon je in Staphorst en ga je met z’n allen in een kerk zitten.
Mijn schoonmoeder kan er niet tegen dat de kerken gesloten zijn, maar vindt het nu prima. Allemaal voor de volksgezondheid. Elke dag vraagt ze naar de stand van zaken rond de coronabesmettingen. Het maakt haar angstig. Maar ze past zich ook snel aan. De thuiszorg komt binnen met mondkapjes op. Ze glimlacht en zegt: “Verstandig, ook goed voor jullie zelf”. Corona. Het is en blijft een aparte gewaarwording. Wie had dit ooit kunnen denken? Een pandemie van deze omvang en we zijn er nog lang niet. Op het moment van schrijven van deze column, hoor ik dat er een persconferentie aanstaande is en dan weet je het wel. Contacten zou je zoveel mogelijk moeten beperken tot je eigen huishouden, hoor ik net. Het liefst willen we James elke dag even zien, gelukkig kan dit gemakkelijk met alle moderne technieken. We zitten in de tweede golf, maar welke kant moeten we opzwemmen om niet kopje onder te gaan?
Jan Visser