Opinie: Corona versus Spaanse griep
TWENTE - Ik weet al mijn leven lang dat mijn voorouders uit Hongarije komen, vandaar ook mijn naam: Borbala. Mijn oma was als meisje op veertienjarige leeftijd uit Boedapest vertrokken omdat ze ernstig verzwakt was door de Spaanse griep. Destijds ging er een trein vol met kinderen en hun begeleidersnaar Nederland om aan te sterken, de zeelucht zou genezend werken. Vanaf het begin was duidelijk dat deze kinderen uiteindelijk weer teruggingen naar hun ouders.
Door allerlei omstandigheden is mijn oma in Nederland gebleven en uiteindelijk in Twente terecht gekomen. Ze is getrouwd met een Tukker. Dit alles speelde zich af rond de jaren 1922- 1932 toen overal in Europa de pandemie als een zwaard veel jonge mensen doodde. Een aantal jaren geleden zijn we op zoek gegaan naar mijn roots. We hebben verre familie gevonden, met wie we gemiddeld één keer per jaar contact hebben. Zo ook in deze “corona” tijd. Hij stuurde een krantenartikel over mijn oma. Het verhaal gaat over een verlegen meisje wat van huis vertrekt naar een onbekend land. Vooral de eerste zinnen van het artikel zijn hartverscheurend. Citaat uit het artikel: “Ouders gekleed in hun rouwjassen brengen hun zieke kinderen naar de trein die naar Holland gaat, omdat ze hopen dat de kinderen weer gezond kunnen worden, omdat de Spaanse griep hen ernstig heeft verzwakt”, einde citaat. Stel dat het coronavirus hetzelfde veroorzaakt. Uiteindelijk is de Spaanse griep ook een virus, die ooit een groot deel van de wereldbevolking heeft gedood. Tijdens die pandemie was er geen TV, geen internet. De kennis betreffen hygiëne was niet op het pijl van nu. Wij in Nederland maken ons nu druk om wel of niet een mondkapje op te zetten. Heeft afstand houden echt wel zin? Waarom steeds handen wassen? Waarom moet de horeca zo vroeg sluiten? Enzovoorts. Wat maken we ons toch druk. En niet te vergeten de groep die niet gelooft dat er een virus ronddoolt. Misschien zijn we niet meer bereid iets voor de ander te doen, zoals de regering ons vraagt. Hopelijk komt het niet zover als destijds toen ouders hun kinderen naar de trein brachten, niet wetend of ze nog terug kwamen, want de Spaanse griep was zeer dodelijk. Als we niet met elkaar moeite doen om ons aan een “paar” basisregels rond dit coronavirus te houden, moeten we misschien ook “onze rouwjassen” aan om onze geliefden naar het graf te brengen.
Borbala, correspondent