Waarheid?
Langzaam sluit het tempo van de economie weer aan bij het tempo van de samenleving. Rare dingen de afgelopen maanden gezien en gelezen; kerken waar niet in gepreekt mocht worden, scholen met één leraar achter een computer, kinderen die naar school wilden, ouders met losse handjes, leraren die scholieren missen. De wereld op zijn kop. Wat zijn we breekbaar, als mens en als maatschappij. Je voelde het tot in het kleinste botje van je lichaam. Zwaarmoedigheid hing over het land. De Onzichtbare heeft het land, de wereld overgenomen. Het leek wel Lord of the Rings van Tolkien. In dat verhalenboek moet alles gemobiliseerd worden om het Kwaad te bestrijden. Ik heb mensen gehoord, die het virus zagen als de straf van God. Ik heb mensen gehoord die dit religieuze aspect doortrokken naar de manier waarop wij met de aarde, met de natuur omgaan. Ik weet het niet, maar het mooie met het verleden is dat je er altijd wel iets bruikbaars vindt. Zoals nu, Corona en de Spaanse griep, meer dan 25 miljoen doden aan het eind van de Eerste Wereldoorlog. Gegevens die ik vind in 'De meeste mensen deugen' van Rutger Bregman, net verschenen bij De Correspondent. Bregman past een simpele, maar o zo doeltreffende truc toe; hij keert “waarheden” om en komt vanuit dat nieuwe gegeven tot nieuwe conclusies over verhoudingen tussen mensen. Het is een beetje het “waarom?”-spelletje van toen je een snotaap was; elk antwoord beantwoorden met steeds dezelfde vraag “waarom?”. Nagenoeg 100% van de mensen zijn positief ingesteld, leven volgens de regels, ook de ongeschreven regels. Dat betekent in zijn ogen dat de mensheid goed is en dat mag je niet laten verpesten door die paar slechteriken. Hij behandelt ook de politiek en zegt daar een aantal waarheden over. Maar wat hij vooral aantoont is dat je altijd moet blijven twijfelen. Twijfel is de bron van de wetenschap. Is Pieter de beste kandidaat voor het lijsttrekkerschap van het CDA? Ik denk dat de meeste Twenten een voorkeur voor Pieter Omtzigt hebben in deze strijd, ook al ben je geen CDA-lid. Misschien was zijn grootste tegenstander wel zijn eigen partij. Officieel was zijn politieke houdbaarheidsdatum vier jaar geleden al verstreken. Toen stelde hij zich kandidaat buiten de partijbonzen om en werd op het laatste moment kandidaat om met voorkeurstemmen in de Tweede Kamer te komen. Nu deed hij hetzelfde voor het lijsttrekkerschap. Kijk maar naar het commentaar van Annie Schreijer. Het orakel uit Hengevelde laat fijntjes de krant weten dat haar voorkeur naar iemand anders uitgaat. Ik geloof dat een dergelijke opmerking al eens eerder is gemaakt binnen het CDA. Door Lubbers. Karaktermoord werd dat toen genoemd. Waarheden omdraaien. U weet of het Pieter gelukt is. Ik nog niet, maar het zou een geweldige stunt zijn. Hij weet wel hoe het spelletje gespeeld moet worden, maar hij zou het wat zichtbaarder voor de regio moeten doen.
Jan Visser