Rosalie van Blanken zet stappen

Rosalie van Blanken is in training om het Noaberpad te lopen. Vanaf maandag 27 mei loopt de Enschedese in 20 dagen liefst 465 kilometer om geld in te zamelen voor de Hersenstichting.

Enschede - Rosalie van Blanken heeft Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH). Met haar grote wandeltocht wil ze begrip, erkenning en aandacht vragen voor NAH. En om geld in te zamelen voor de Hersenstichting. Vorig jaar liep Van Blanken het Drenthepad in 17 dagen, ongeveer 340 kilometer. Ze haalde ruim 6.000 euro op.
Het Noaberpad loopt van Bad Nieuweschans naar Kleve. Het trainingsschema dat ze had opgesteld kon al snel de prullenbak in. “Het weer zat de afgelopen tijd behoorlijk tegen en hoewel ik weet dat als ik het Noaberpad loop, het ook kan regenen, heb ik er weinig trek in me nat te laten regenen in de voorbereidingen. Ik probeer dus de betere dagen af te wachten en het er dan van te nemen. Ik heb besloten mij eerst op de kilometers te richten. Flink wat afstanden in de benen krijgen en dat lukt de laatste twee weken best goed. Ik heb al meerdere wandelingen tussen de 15 en 20 kilometer kunnen lopen en de laatste twee dagen ook 22,5.’’

Een gave training om te doen was de wandeling om Enschede heen: 54 kilometer in drie delen gelopen. “Dicht bij huis, op plekken waar ik vaak kom, maar nu toch weer nieuwe paden heb ontdekt. Wat is Enschede, en met name het buitengebied, toch mooi. Het is puur genieten om hier te lopen tussen de prachtig opbloeiende natuur. Zo heb ik heerlijk rustig in de buurt van Boekelo en Usselo gewandeld met overal beestjes om mij heen. Paarden, koeien, schapen, geiten en zelfs een kip die kakelend uit de struiken wandelde. Zelfs vier parelhoenen die zeker 500 meter voor mij uit liepen. Geweldig.’’

Ook het gebied vlak onder de Helmerhoek en Stroinkslanden vindt Van Blanken mooi. “Maar toch wel iets drukker. Je hoort hier in de verte de geluiden uit de stad. Het is een mooi contrast. Zo’n drukke stad vlakbij, maar toch heerlijk in de natuur en de vele vogels trekken zich er weinig van aan. Ik zie ze af en aan vliegen met stokjes in de bek om hun nesten te bouwen. Toch geniet ik het meest van Twekkelo. Het is er zo mooi, zo rustig. Het is net alsof je terug gaat in de tijd. De afwisseling van het landschap is hier prachtig en het brengt een enorme rust over mij. Rust die voor iemand als mij, met hersenletsel, echt heel fijn is. Ik heb mij deze weken beseft dat het toch wel een voorrecht is dat ik op deze manier iets voor al mijn lotgenootjes kan doen. Dat ik heel gelukkig ben dat wandelen mij zoveel rust geeft en dat ik juist met dat wandelen iets kan doen voor mensen die dat niet meer lukt.’’

De datum van 27 mei komt in zicht. “Ik ga de afstanden nu uitbreiden en ook gaat mijn backpack van zo’n 13 kilo weer op, want ook daar moet ik weer op trainen. Ik heb er enorm veel zin in en kan niet wachten tot het 27 mei is, de dag dat ik mijn avontuur begin. Ik ben te volgen op Facebook; Rosalie van Blanken (wandelactie Rosalie).’’